Badania potwierdzają, że obecność zwierząt domowych, zwłaszcza kotów, pozytywnie wpływa na zdrowie psychiczne i fizyczne człowieka. Przytulanie kota obniża poziom kortyzolu (hormonu stresu) i zwiększa poziom serotoniny – hormonu szczęścia.
Osoby mieszkające z kotami szybciej dochodzą do zdrowia po zabiegach operacyjnych i zawałach serca. Obecność pupila w domu to mniejsze ryzyko depresji i lepsze ogólne samopoczucie.
Kot rosyjski niebieski, dzięki swojemu spokojnemu usposobieniu i przywiązaniu do opiekuna, to doskonały wybór dla osób szukających równowagi w codziennym życiu. Hodowla kotów rosyjskich oferuje właśnie takie wyjątkowe zwierzęta – pełne wdzięku, lojalne i łagodne.
Koty rosyjskie niebieskie są uznawane za jedną z ras produkujących mniej alergizującego białka Fel d 1. Nie oznacza to jednak, że są w pełni hipoalergiczne.
Zanim zdecydujesz się na adopcję, warto wykonać testy alergiczne i skonsultować się z lekarzem. Zwierzę to nie zabawka – nie powinno być oddawane z powodu nieprzemyślanej decyzji. Każda zmiana domu to dla kota ogromny stres.
Ciekawostką jest szwajcarska szczepionka HypoCat – nie dla ludzi, a dla kotów. Jej działanie polega na neutralizowaniu białka Fel d 1 odpowiedzialnego za reakcje alergiczne. Według dostępnych danych, szczepionka jest bezpieczna, dobrze tolerowana przez zwierzęta i może stać się przełomem dla alergików marzących o kocim towarzyszu.
Międzynarodowy Dzień Kota obchodzony jest 17 lutego i przypomina o znaczeniu kotów w naszym życiu. To także czas, by pomagać bezdomnym zwierzętom.
W Polsce święto obchodzone jest od 2006 roku z inicjatywy Miesięcznika „Kot” i Cat Club Łódź. Pomysłodawcą jest Wojciech Albert Kurkowski, który zapoczątkował akcję „Rasowce – dachowcom”, wspierającą schroniska i domy tymczasowe.
Tego dnia warto przypomnieć sobie, jak wiele radości wnoszą do naszego życia domowe mruczki – zwłaszcza tak wyjątkowe, jak kot rosyjski niebieski.
Kot nie lubi głośnych dźwięków: odkurzacza, suszarki, fajerwerków czy dzwoniących naczyń. Jeśli w domu planowany jest remont lub huczna impreza, warto rozważyć preparaty wyciszające (np. feromony w kontaktach) lub poradzić się weterynarza.
Koty są bardzo czyste – brudna kuweta może prowadzić do problemów zdrowotnych lub załatwiania się poza nią. Dobrze dobrany żwirek i regularne sprzątanie to podstawa.
Każdy kot ma swoje preferencje. Najczęściej lubiane miejsca to: głowa, podbródek i grzbiet. Ostrożność należy zachować przy dotykaniu łap, brzucha czy ogona.
Nie budź kota, zwłaszcza kociaka. Podczas snu rosną, regenerują się i ładują energię. Dotyczy to również kotów dorosłych – one też potrzebują ciszy i spokoju.
Nie traktuj kota jak zabawki. Nie przywiązuj mu rzeczy do ogona, nie wkładaj w ubranka i nie sadzaj w dziecięcych wózkach. Kot rosyjski niebieski to żywe stworzenie, które potrzebuje szacunku i delikatności.
Koty, podobnie jak ludzie, nie lubią „zleżałych” potraw. Jedzą często, ale w małych ilościach. Nie wsypuj do miski dużej ilości suchej karmy — zwierzak nie zje jej od razu, a karma szybko może się zepsuć i stracić smak oraz zapach.
Podobnie z mokrą karmą – zwłaszcza w upalne dni – może szybko ulec zepsuciu, wyschnąć lub stać się siedliskiem bakterii.
Woda również powinna być zawsze świeża – zmieniaj ją minimum raz lub dwa razy dziennie. Można też rozważyć stosowanie fontann z filtrami, które nie tylko zapewniają stały dostęp do świeżej, napowietrzonej i przefiltrowanej wody, ale też zachęcają koty do częstszego picia, co jest korzystne dla ich zdrowia.
Nie zapomnij o regularnym myciu miseczek – najlepiej sprawdzają się ceramiczne, ponieważ plastikowe i metalowe nie są przez koty zbyt lubiane.
Choć koty potrafią być niezależne, potrzebują kontaktu z opiekunem. Brak uwagi może prowadzić do apatii, a nawet depresji. Zadbaj o codzienną porcję zabawy, rozmowy i bliskości.
Zarówno ludzie, jak i koty, są zwierzętami diphodontycznymi. Oznacza to, że najpierw rozwijają się u nich zęby mleczne, które z czasem wypadają, ustępując miejsca zębom stałym. Kocięta, podobnie jak niemowlęta, rodzą się bez zębów. Zęby mleczne zaczynają pojawiać się około 2–3 tygodnia życia, a około 4 miesiąca zaczynają wypadać, aby ustąpić miejsca zębom stałym.
Zwykle do ukończenia sześciu miesięcy kot ma już pełny zestaw zębów stałych. Koty posiadają 26 zębów mlecznych i 30 zębów stałych. Dla porównania, człowiek ma 20 zębów mlecznych i 32 stałe.
W przeciwieństwie do ludzi, koty rzadko chorują na próchnicę. Przyczyną tego jest kilka czynników:
Bakterie wywołujące próchnicę aktywują się głównie w obecności cukrów prostych, których w diecie kotów, szczególnie kotów rosyjskich niebieskich, jest bardzo mało.
Składniki śliny kotów oraz jej wyższe pH spowalniają rozwój bakterii odpowiedzialnych za próchnicę.
Specyficzny kształt zębów kotów również chroni je przed ubytkami. Jako mięsożercy, ich zęby są koronowe, co ułatwia chwytanie i rozcinanie mięsa.
Koty nie mają poziomych powierzchni na zębach trzonowych, które u ludzi i psów są najczęstszym miejscem powstawania ubytków.
Dzięki tym cechom koty, w tym popularny i wyjątkowy kot rosyjski niebieski, mają zęby przystosowane do ich naturalnej diety i stylu życia, co chroni je przed wieloma problemami stomatologicznymi.
Koty, w tym kot rosyjski niebieski, mogą mieć inne problemy stomatologiczne niż próchnica. Najczęstsze schorzenia to choroby przyzębia — czyli osłabienie struktur podtrzymujących ząb — zapalenie jamy ustnej oraz rak jamy ustnej.
Szczególnie istotnym problemem jest resorpcja zębów. To stan, w którym struktury jednego lub więcej zębów ulegają zniszczeniu i ostatecznie znikają. To dość bolesne dla kota i może wymagać usunięcia chorego zęba. Rozpoznanie resorpcji bywa trudne, ponieważ objawia się m.in. dziurą w zębie lub czerwoną kropką na linii dziąseł.
Koty bardzo skrzętnie ukrywają ból, dlatego ważne jest, aby właściciel i weterynarz uważnie obserwowali sygnały takie jak ślinotok, zaczerwienione dziąsła, zmiany w apetycie lub nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Wczesna diagnoza pozwala na skuteczną pomoc i poprawę komfortu życia pupila.
Najlepszą metodą jest profilaktyka. Regularne badania u weterynarza oraz higiena jamy ustnej mają kluczowe znaczenie dla ogólnego zdrowia kota, również kota rosyjskiego niebieskiego. Przy odpowiedniej opiece zęby mogą pozostawać zdrowe nawet do późnej starości.
Jeśli Twój kot rosyjski niebieski lub inny kot wychodzi na zewnątrz, warto rozważyć zakup lokalizatora GPS. To małe urządzenie, które mocuje się do obroży kota, pozwala śledzić jego położenie na mapie w aplikacji na smartfonie.
Niektóre modele mają także funkcję podsłuchu otoczenia, dzięki czemu możesz usłyszeć, co dzieje się wokół Twojego pupila. Ponadto GPS często wyposażony jest w przycisk SOS — dzięki niemu znalazca zwierzaka szybko i łatwo powiadomi Cię o jego lokalizacji.
Koty komunikują się z otoczeniem za pomocą trzech głównych rodzajów sygnałów: dźwiękowych, wizualnych i zapachowych. Szczególną rolę pełnią sygnały dźwiękowe, które pozwalają kotu wyrażać swoje potrzeby i emocje wobec człowieka.
Eksperci szacują, że koty używają około 100 różnych sygnałów dźwiękowych, podczas gdy psy jedynie około 10. Znajomość tych sygnałów ułatwia zrozumienie kota i zacieśnia więź między opiekunem a pupilem.
Miauczenie przywołujące — krótkie miauknięcia, które pojawiają się np. gdy wracasz do domu. Służy podtrzymaniu kontaktu z właścicielem.
Miauczenie proszące o uwagę — kot biega i zaczepia Cię, sygnalizując potrzebę zabawy lub pieszczot.
Miauczenie ponaglające — długie, przeciągłe miauczenie wysokiej częstotliwości, zwykle oznacza głód lub chęć wyjścia na zewnątrz.
Mruczenie to jeden z najbardziej charakterystycznych dźwięków kotów. Często kojarzy się z zadowoleniem i spokojem, ale może też występować, gdy kot czuje się bezradny, boi lub jest chory. W takich sytuacjach mruczenie działa uspokajająco na kota.
Klucz do rozróżnienia przyczyny mruczenia leży w obserwacji postawy ciała kota. Jeśli jest napięty, skulony, a uszy położone blisko głowy, mruczenie może świadczyć o złym samopoczuciu.
.
Kot siedzący na parapecie i wypatrujący swojej zdobyczy, na którą nie może zapolować, zwykle odczuwa mieszankę ekscytacji i frustracji. Wtedy zaczyna wydawać charakterystyczny, gwizdząco-ćwierkający dźwięk, zwany trajkotaniem.
Ten dźwięk jest unikalny i pojawia się najczęściej, gdy kot widzi ptaka lub innego małego zwierzaka, którego nie może dosięgnąć. Trajkotanie jest połączeniem miauczenia, szczekania i ćwierkania — to sposób kota na wyrażenie silnego instynktu łowieckiego oraz napięcia.
Naukowcy sugerują, że ten odgłos może być także próbą naśladowania dźwięków wydawanych przez ptaki, co mogłoby wabić potencjalną zdobycz lub rozpraszać ją. To fascynujące, jak koty używają dźwięków, by komunikować swoje emocje i reakcje na otoczenie.
Dla właścicieli kotów rosyjskich niebieskich, które znane są ze swojego łagodnego, a jednocześnie bardzo aktywnego charakteru, obserwowanie trajkotania to okazja, by lepiej zrozumieć emocje swojego pupila oraz jego naturalne potrzeby.
Przedstawiamy go na załączonym filmiku:
Warczenie to jeden z najbardziej jednoznacznych dźwięków ostrzegawczych u kota. Kiedy zwierzę zaczyna warczeć, jasno komunikuje, że czuje się zagrożone i chce, by potencjalny wróg się wycofał. To forma ostatecznego ostrzeżenia przed dalszą konfrontacją. Jeśli jednak sygnał ten nie zostanie zauważony lub zignorowany, kot może sięgnąć po pazury i stanąć do obrony.
Syczenie to dźwięk, który kot wydaje, gdy jest przestraszony lub jego cierpliwość się kończy. To wyraźna informacja, że lada moment może dojść do ataku. Syczeniu towarzyszy specyficzna mowa ciała: wygięty grzbiet, najeżone futro, uszy położone do tyłu i uderzający ogon. Gdy zauważysz te objawy, najlepiej jest się spokojnie wycofać, nie drażnić kota ani nie podnosić głosu, a jeśli to możliwe, usunąć źródło stresu.
Dłuższe jęki, wycie lub zawodzenie to sygnały, które mogą oznaczać różne stany — od dyskomfortu i bólu, przez problemy terytorialne, aż po potrzebę pomocy. Ten dźwięk często pojawia się podczas rui, ale też gdy kot jest chory, uwięziony lub bardzo cierpi. Niektóre koty wydają też głośne odgłosy z nudów, dlatego warto poświęcać im odpowiednią ilość czasu na zabawę i interakcję.
Udomowienie kota rozpoczęło się wiele tysięcy lat temu, kiedy ludzie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia i gromadzić ziarno. Zapasy te przyciągały gryzonie, a za nimi pojawiły się koty — naturalni łowcy. Widząc, jak skutecznie chronią zapasy, ludzie zaczęli zabiegać o ich względy, oferując im jedzenie i schronienie. W ten sposób rozpoczęła się unikalna relacja człowieka i kota.
Koty nie były oswajane na siłę — to one zbliżyły się do ludzi z własnej woli, znajdując w ludzkich osadach komfort i bezpieczeństwo. Ten niezależny charakter mają do dziś. W odróżnieniu od psów, które żyją z nami jako towarzysze, koty – w tym również koty rasowe jak kot rosyjski niebieski – zawsze zachowały pewną autonomię. Współistnieją z nami na swoich warunkach.
Badania genetyczne przeprowadzone w 2007 roku dowiodły, że współczesny kot domowy (Felis catus) wywodzi się od dzikiego kota afrykańskiego (Felis silvestris lybica). Najbliższy krewniak żyje w rzadko uczęszczanych pustynnych rejonach Bliskiego Wschodu. To wyjaśnia, dlaczego wiele dzisiejszych kotów – także kot rosyjski niebieski – wykazuje cechy charakterystyczne dla środowiska pustynnego, takie jak oszczędność wody czy zamiłowanie do ciepła.
Przez długi czas za najstarszy ślad udomowienia kota uznawano egipskie źródła. W latach 40. XX wieku odkryto malowidło sprzed około czterech tysięcy lat przedstawiające kota polującego na szczura. W starożytnym Egipcie koty były czczone jako święte zwierzęta. Bogini Bastet, przedstawiana z głową kota, symbolizowała opiekę, płodność i domowe ognisko. Egipcjanie rozpoczęli hodowlę kotów na masową skalę. Zabijano je, mumifikowano i składano w ofierze bogom. W świątyni Bastet w Bubastis znaleziono tysiące kocich mumii – świadectwo ogromnego znaczenia kotów w tej cywilizacji.
Jeszcze starsze znaleziska pochodzą z Cypru. Francuscy archeolodzy odkryli dwa groby oddalone od siebie o zaledwie 40 cm — w jednym znajdowały się szczątki człowieka, w drugim kota. To odkrycie, liczące ponad 10 tysięcy lat, sugeruje, że więź między ludźmi a kotami miała nie tylko praktyczny, ale także emocjonalny i duchowy wymiar.
Dziś koty są najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Hodowla kotów, w tym kotów rosyjskich, rozwinęła się w wielu krajach. Kocięta rosyjskie cieszą się dużą popularnością ze względu na swój spokojny temperament, inteligencję i niską alergogenność. Kot rosyjski niebieski, wywodzący się z chłodnych terenów Rosji, to idealny przykład udomowionego kota, który zachował dziką grację i niezależność, ale jednocześnie świetnie odnajduje się w domu, jako wierny i czuły towarzysz człowieka.
Sen odgrywa kluczową rolę w rozwoju młodego kota. To, czy kocię śpi spokojnie i zdrowo, zależy od jego poczucia bezpieczeństwa, dostępu do pokarmu oraz warunków, jakie stworzy mu człowiek lub matka-kotka. Właściwa ilość snu, obok prawidłowego żywienia, to fundament rozwoju młodego organizmu – szczególnie u ras delikatniejszych, jak kocięta rosyjskie.
W pierwszym tygodniu życia kociak potrafi przesypiać nawet 90% doby. Sen ten jest lekki, z widocznymi drobnymi skurczami mięśni pyszczka i uszu. Kocię może też cicho pomiaukiwać. To objawy fazy REM, czyli snu z szybkimi ruchami gałek ocznych. Takie maleństwo śpi wtulone w matkę i rodzeństwo. Nie tylko dlatego, że czuje się bezpiecznie, ale także dlatego, że jeszcze nie potrafi samodzielnie utrzymać stałej temperatury ciała.
W drugim tygodniu życia kot zaczyna być coraz bardziej ciekawski i aktywny. Jego sen pogłębia się o fazę NREM – spokojny sen z wolnym oddechem. Fazy snu zaczynają się przeplatać, tworząc typowy dla kotów cykl snu wielofazowego.
Trzeci tydzień to czas, gdy kocięta zaczynają spać samodzielnie. Ich aktywność w ciągu dnia rośnie – próbują się wspinać, skakać, bawić. Zmęczone, odpoczywają głębokim snem, by nabrać sił.
Po około dwóch miesiącach kociak przesypia średnio 18 godzin na dobę – tyle samo co dorosły kot. Rosyjskie koty, znane ze swojej równowagi i spokoju, również preferują sen w ciepłych, słonecznych miejscach. Jeśli zaburzamy im spokój, mogą wybierać wyżej położone przestrzenie, z dala od ludzi.
Koty, w tym również koty rosyjskie niebieskie, słyną z doskonałego wzroku w warunkach słabego oświetlenia. Sekret tej zdolności tkwi w budowie ich oczu. W siatkówce znajduje się znacznie więcej pręcików – komórek światłoczułych odpowiedzialnych za widzenie przy niskim natężeniu światła – niż u człowieka. To właśnie pręciki odbierają światło wpadające do oka i przesyłają informacje do mózgu. Im więcej pręcików zostaje pobudzonych, tym jaśniejszy obraz powstaje w kociej świadomości.
Dodatkowo rosyjskie koty, podobnie jak wszystkie inne, wyposażone są w tzw. makatę odblaskową (tapetum lucidum) – błonę, która odbija światło niczym lustro. To właśnie dzięki niej oczy kota świecą w ciemności, gdy pada na nie światło latarki czy lampy. Odbite światło przechodzi przez siatkówkę jeszcze raz, co dodatkowo wzmacnia widzenie nocne.
Koci wzrok nie specjalizuje się jednak w widzeniu kolorów. Ich oczy działają dichromatycznie – rozróżniają głównie barwy żółtą i niebieską. Kolory czerwony i zielony są dla nich niemal nierozpoznawalne. Nie wpływa to jednak negatywnie na codzienne funkcjonowanie kota, który dużo bardziej polega na kontrastach i ruchu.
Kot rosyjski niebieski, jako rasa o rozwiniętym instynkcie łowieckim, reaguje wyjątkowo szybko na każdy ruch – nawet lecącego owada. Zawdzięcza to wysokiej częstotliwości migotania postrzeganej przez pręciki. Podczas gdy my widzimy neonowe światło jako ciągłe, kot odbiera je jako migające – to dowód na jego wyjątkową wrażliwość wzrokową.
Istnieje wiele schorzeń oczu, które mogą prowadzić do pogorszenia wzroku, a nawet całkowitej ślepoty u kota. Jednym z nich jest jaskra, czyli choroba powodująca znaczny wzrost ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Zbyt wysokie ciśnienie uszkadza nerw wzrokowy i może doprowadzić do nieodwracalnych zmian.
Niebezpieczne są również urazy mechaniczne oraz zmiany nowotworowe. Czasem nawet niewielkie zranienie oka może mieć poważne konsekwencje. Objawy pogarszającego się wzroku nie zawsze są oczywiste, ponieważ koty świetnie maskują swoje dolegliwości. Właściciele powinni jednak zwrócić uwagę na sygnały takie jak potykanie się, wpadanie na meble, obijanie o ściany czy niepewne, ostrożne poruszanie się.
Zaniepokoić powinno również długie wahanie przed skokiem czy opuszczeniem legowiska. Jeśli zauważysz takie zachowanie, nie zwlekaj – udaj się do lekarza weterynarii, najlepiej specjalisty okulisty. Wczesna diagnoza może zapobiec dalszemu pogarszaniu się wzroku.
Dbanie o oczy kota to część codziennej troski o jego dobrostan. Regularna obserwacja oraz szybka reakcja na niepokojące objawy mogą pomóc utrzymać jakość życia zwierzaka na wysokim poziomie przez długie lata.
Źródło: magazyn Zooplus; artykuł weterynarza F.Gutgemanna