Według źródeł rasę ukształtowały surowe warunki pogodowe w jakich koty żyły, a nie człowiek. Kot rosyjski niebieski pochodzi z zachodniej Rosji i to klimat tego miejsca miał uczynić te zwierzęta silnymi i odpornymi. Piękne posrebrzane futro w połączeniu z osobowością tych kotów sprawiły, że stały się one bywalcami na dworach carów rosyjskich. Marynarze zabierali je ze sobą na statki ponieważ wierzyli, że przynoszą im szczęście.
Tak zaczęła się ich ekspansja na cały świat. Początek rasy datuje się na XVII wiek. Była zagrożona wyginięciem podczas drugiej wojny światowej jednak udało się ją ocalić poprzez krzyżowanie z rasami orientalnymi. Wtedy też, w trakcie odratowywania rasy, wiele państw podążało różnymi koncepcjami. Dlatego aktualne standardy rasy są nie co odmienne w różnych organizacjach felinologicznych.
Kocie organizacje
Na świecie funkcjonuje wiele klubów hodowców i miłośników kotów. World Cat Congress jest międzynarodową federacją zrzeszającą największe światowe organizacje hodowców i miłośników kotów.
- World Cat Federation – WCF
- Australian Cat Federation (ACF)
- Cat Fanciers’ Association (CFA)
- Co-ordinating Cat Council of Australia (CCC of A)
- Fédération Internationale Féline (FIFe)
- Governing Council of the Cat Fancy, United Kingdom (GCCF)
- New Zealand Cat Fancy (NZCF)
- Southern Africa Cat Council (SACC)
- The International Cat Association (TICA)
Koty rosyjskie występują w trzech typach: angielskim, skandynawskim (europejskim) oraz amerykańskim. Najbardziej zbliżonym do pierwotnych przedstawicieli rasy jest kot rosyjski typu angielskiego (futro grube, miękkie, uszy niemal pionowo ułożone, wibrysy policzkowe ( poduszeczki zatokowe) wyraźnie zaznaczone), a najmniej – amerykański (futro cieńsze i jaśniejsze, uszy bardzo duże i skośnie ułożone po bokach głowy, a wibrysy policzkowe ( poduszeczki zatokowe słabiej zaznaczone). Istnieją odmiany barwne (biały i czarny) one jednak nie są uznawane przez większość federacji felinologicznych , w związki z czym co na wystawach króluje kolor szary.
